O Karanlık Geceler Şiiri - Ünal Atasoy

Sadece sessizliğin hüküm sürdüğü sokaklar..!
Başıboş bir gölge geçer pencerenin altından..!
Sen, hayatın bittiğini zannedersin..
halbuki, hayat yeniden başlar..!

Batan güneşin ardından..
yalnızlığın ne demek olduğunu bilir misin..? !
Dipsiz bir kuyu gibidir.. farkedemezsin..!
Hafızanda sorular.. heceler..!
Dostundur, sırdaşındır o karanlık geceler..!

Yağmur sularının biriktiği o tozlu yollarda..
o daracık sokaklarda yürümeye başlarsın.
Göz gözü görmez..!
Düşünecek bir şey de bulamazsın.
Yalnızca, mazide sorulmuş bilmeceler..!
Bilmecenin cevabıdır, o karanlık geceler..!

Vakit, gece yarısı..
lambalar tek tek sönmeye başlar.
Sönen her lambayla, sen..
yalnızlığa gömülürsün..!
Hafif esen rüzgar..! Ağaçlarda serçeler..!
Damarındır, kanındır o karanlık geceler..!

Zaman geçsin diyerek sayarsın yıldızları,
bir asır gibi gelir o gecenin sabahı..!
Gözlerin boşluklarda.. umutsuzca gezerken..
sabah olmaz sanırsın..!
Ve üstelik yalnızsın..!