O Kaldırımlar da Şiiri - Refah Torlak

©
“ O KALDIRIMLARDA “

Daha kaç ben eskitir bilemem ama, benimle yaşlandı o kaldırımlar
Bir bilsen kaç kez çiğnedim, kaç kez kat ettim O kaldırımları

Kaç kez bıraktım O saf duygularımı, umutlarımı

Üstünü örten bembeyaz karda ayak izlerimle birlikte

Nice yağışlar gördüm, kaç kez ıslandı paçalarım
Kımıldayan oynak taşların altında biriken O
Sürpriz yağmur sularından sıçrayanlarla

Kaç kez kavruldum
Tepemdeki güneşin O kaldırımlara vurup yansıyan sıcaklığıyla
Üstümde güneş altta çiğnediğim kaldırımdan yansıyan sıcaklık
O halde bile nasıl yad ettim, düşledim seni bir çocuk saflığıyla

At gözlüğü takmış, dolap beygirinin düzde gideni misali
Ah bir görebilsen neler düşünürdün içinde bulunduğum O hali

Aynen mehter takımı edasıyla, yada
Bir kader mahkûmunun attığı volta misali

Bir ileri bir geri, gittim geldim, geldim gittim
Aaah bilsen O kaldırımlarda kaç pabuç eskittim

Bilsen kaç mevsim değişti, nice engeller oluştu
Her engel gönlüme hicran olarak doluştu
Bir bilsen kaç kez savruldum, üzerinde esen rüzgârlar, fırtınalarda
Sanki, sanki bıkmış ta, üzerinden atmak istercesine
Boşunadır bu git geller, artık yeter, dercesine

Kaldırımlardaki taşlar bilsen kaç kez değişti
Kaderine razı olmak, belki boyun eğişti
Bağışıklık kazanmış bir rutin işleyişti

Ama, ben hep aynı taşları gördüm,
Yine hep aynı hayalleri ördüm, aynı düşleri gördüm
Evet, ben hep aynı taşları gördüm O kaldırımlarda

Bilemiyorum son yolculuğumda da geçer miyim üzerinden
Göremesem de mutlak hissederim sanırım

Vee.. beni taşıyan ayakları kıskanırım
O kaldırımları çiğniyor diye inan kıskanırım

Çünkü, öylesine özdeş ki, seninle ve benimle
İnan hissedebilecek kadar, O cansız bedenimle

Bil ki alıp götürmek isterim beraberimde
Bırakmak istemem seni ve anılarımızı
Beraber yürüdüğümüz O kaldırımlar da

Refah TORLAK / RETOR 15 Haziran 2009