O Kadında Aklım Şiiri - Hamdi Oruç

O Kadında Aklım

O kadında aklım
O kadın oldu mutluluğumun kaynağı

O kadında aklım
Vuslat olmadı
Bana zevk-i tehattür yeter
O kadında kalsın aklım

Bir kırk yıl sonra yine
Yağmurun altında durmuşum şimdi
Gözlerim adını yazıyor bismillah deyip her harfinde
Yere düşen taze suya

Sevilen kadın unutulmamalı
Eli yüzü ve adı gül
Güldür kadın eli
Gül eder evleri
Güldür kadın adı
Gül eder dilleri
Güldür kadın yüzü
Gül eder yüzü...
Unutmayacağım o kadını
O gül kadını

Unutmayacağım o kadını
Unutulmasın
O kadın güldü
O kadın güldü

Bir kırk yıl sonra bu gece
Onunla karşılaşmamın anısına buradayım
Onun güneşleri var bu sokakata
Kokusu var
Gül hayali var
Ve gül ayakları bastı taşlarına

Susmasın eski evin dilsiz duvarları dile gelsin bu gece
Bu çölde mi o leyla
İstanbul kazan ben kepçe ararım...
O kadını nasıl sevmeyeyim
Aşkı tattırdı
Yeşiller giyen o kadın...

Ağlayın bana
Bağrımı döğe döğe ağlıyorum bu gece
Kırk yıl sonra bile
Ben o hayali delice sevmişim

Bu gece de
Adı her saatime çivileniyor o gül Kadındı
Gülden gülüşleri vardı...

Kırk yıl sonra hala
Bu gece de bu yağmurda onun gül kokusu var
Kırk yıl önce olduğu gibi
Ağlıyorum hıçkıra hıçkıra

Hayal miydi düş müydü gördüğüm o kadın
Kurban olunsun o gülüşe
Yine düştü yolum bu şehre bu sokağa...
Kurban olunsun o gülüşe
Çıktı karşıma
Aşkı tattırdı
Aşkını gül gördüm
Gülüşü gül kadındı
Yeşiller giymiş bir kadındı

Bu gece yine
Yağdıkça yağmur ağladım
Ateş damladı yüreğime
Ve bu yetim sokağa dolmuş
Yine o eski rüzğar ve o gül ayak sesleri

Bu şehirde şaşkın öldüğümü görürsünüz bir yorgun gün
Bu nur şehir uzaklara gidemem ki,
Bu şehirde gördüm o güneşi
Gitmem senden ey güzel şehir yar şehir
Gül kadını gördüğüm gül şehir

Gece karardıkça kararıyor
Sessizlik delirdikçe deliriyor
Gecenin deli karanlığına "adını" haykırasım geliyor
Kırk yıl önce haykırdığım gibi
O kadında aklım

Sokak kovalıyor
Gece kovalıyor beni
Sürsün bu inat yine
Bulut ağlamaktan yoruldu gökte
İstanbul uyudu çocuk gibi şimdi
Saat gecenin ikisi olmuş
Yelkovanın bile boynu eğri şimdi
Ağlıyorum kırk yıl önce olduğu gibi bereketi bol bulut gibi bu karanlık sokakta
Çivi gibi düşüyor göz yaşları şu eğri zamanın...
Zaman anlamadı beni sokak anlamadı