Tatlı dil güler yüze inanıp da kandığım
Her dem huzur bulduğum o kadın sen değilsin
Yanıp ta küllenmeyen aşk nar’ına yandığım
Özde huzur bulduğum o kadın sen değilsin
Hoyrat rüzgârlar gibi esip hiç yorulmadım
Coşkun ırmaklar olup aktım hiç durulmadım
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
