O Kadın Şiiri - Orhan Haklı

o kadın...
gecemin matemi...
hüzün akan penceremin
buğulu camlarına
ıslak ismini yazdığım...

ve dudakları...
ah o dudakları...

şairim ama
kudretim yetmez ki
anlatmaya
imkansız tarifini..
bilirim...
titrer ellerim
kalemim tutuşur
sayfalarım alev alır
yanar yapraklarım
bir bir
yanar
cayır cayır..
söndüresin diye
sen!
ey
o kadın!
sayfalarımı...
dizelere
ıslak ismini yazdığım...

o kadın...
bu akşam
bir başka mahzundur şimdi
bir başka üşüyordur
bir başka yalnızdır,
ve özlüyordur
içten içe;
hani bir zamanlar
küçücük bir kızken
anneciğinin
sobasının üstünde
tüten
sıcacık
buhar tüten
demli
bir çaydanlık
çayın
tazeliği kıvamındaki;
sıcaklığı
sevgiyi ve şefkati....

o kadın
şimdi o kadın...
bu akşam
bir hazan mevsiminin
sararmış bir yaprak
solgunluğunda;
ayaz yemiş
buz kesmiş
bir dolunay gecesinde;
ayağı kayıp da
suya düşen
sarhoş bir dolunayın
baygınlığı
makamında gözleri...
erir inan
erir insan
gözlerinin önünde...
güz de olsa
suya düşen
dolunay değil
buzdan dağ da olsa...
buzlara ıslak ismini yazdığım..

bilir misin
güzelliğin
güzden de güzel!
gülden de güzel
güz dediğin ne ki;
güz dediğin,
bir gülden ibaret
bir de
güle tapan
bülbüle farzdır
güzde ibadet…
güz dediğin ne ki
gül yüzünün
güzelliğinden
bülbül güle
gül güze
etse azdır
bin defa ihanet..
seher vakti
bir bülbül öterken,
bir gül
solmuş da
suya düşerken
gülün hasretinden
bülbül
dayanamaz ölürken
ıslak isminle
güle hayat verdiğim...

bilirim
yapayalnızdır
o..
bir ıhlamur ağacının
kurumuş dallarından
rüzgarın savurduğu
sararmış yaprakların
hüzünlü terk edişi misali...
ve bilirim
hayal kuruyordur
şimdi o
pespembedir odası.
hayalleridir rüyası..

ve
o güzelliğini
kaldıramaz
bazen hayallerim..
kim bilir
belki de şimdi
çoraktır çöldür
kumdur fırtınadır
vahadır seraptır..
bazen günah olurum,
yatağının cehenneminde;
bazen sevap olurum,
gül sinesinin cennetinde...
cennetimde akan ırmaklara
ıslak ismini verdiğim....