O Kadın Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Bir bahar yeli gibi akıp geçip gittin
Dönüp ardına bir defa bile bakmadan
Bir yaz ateşi gibi yakıp yıkıp gittin
Vefasız, küllerini bile savurmadan

Bu sevgi seli gün gelecek, bekliyorum
Düşünde bile seni inan boğacaktır
Bu sevda ateşi yakacak, diliyorum
Gönül bahçesinde ne varsa solacaktır

Uzanıp başını yastığa koyduğunda
Beni andığın yıldızlar başına yağsın
Yüreğimden içtiğin her yudum suyunda
Damarlarından şerbet değil, zehir aksın

Değmesin asla teninden zerre canıma
Ak düşmüş saçlarımla sana gittiğim gün
Bilmesin sevenlerin cümlesi mahıma
Sabır tasımla acısını içtiğim gün

Neylesin bu canım senin gibi cananı
Zalimlere bile taş çıkaran sevdanı
Verdiği her nefesi acılara boğdu
Unutmam bilirim o hercai kadını

Kaybolan hislerimi kim gelip açacak
Canan deyip canıma zincir takanlar mı...?
Susayan dudağımı kimler sulayacak
Ölümsüz aşkı bir kalemde satanlar mı...?