Köşede oturmuş bir kadın gördüm
İsyanları gözlerinden belliydi
Belliki hiç gülmemiş yalan dünyada
Belliki muhtaç kalmış küçücük bir tebessüme
Gözleri dolmuş ağlamaklıydı
Hayatla birlikte sevdikleride vurmuş
Belliki şu koskoca dünyada yapayalnızdı
Belliki gülmeyi unutmuştu o masum yüreği
Hayatta en zor rollerde baş rol almış
En çekilmez çileler yüklenmiş omuzlarına
Açlığın unutulmaya yüz tuttuğu dünyada
Aç kalmış,susuz kalmış
Belliki gülmeyi unutmuş
Kapanmış kapılar adında
Yapayalnızdı o zavallı kadın
Anlatmak istedikçe derdini
Hep horlanmış,suçlanmış
İçine akıtmış sel gibi gözyaşlarını
Belliki gülmeyi unutmuş o kadın
Yalanlar yapmacık yüzler kaplamış çevresini
En sevdiği bile anlamamış
Sırtından vurmuş onu
Hiç gülmemişki hayat ona
Belliki gizli bir köşede
Ah çekip ağlıyor o zavallı kadın.
Kayıt Tarihi : 17.11.2006 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri canımdan çok sevdiğim annem için yazdım.Onun yaşadıklarını birazda olsa mısralarda anlatmaya çalıştım.
Silmek isterim gözyaşlarını...
.....
.....
H.İbrahim Keçebaş
tebrikler
duyarlı yüreğine sağlık
kutlarım.
saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (5)