Hayat seni karşıma iki seçenek olarak çıkardı.
Kaybetmek ve vazgeçmek.
Üçüncü bir şansım olmadı benim.
Ya senden vazgeçeceğim ya da ebediyete kadar kaybedeceğim.
Biliyor musun, yokluğuna dayanmak o kadar zor ki…
Olmadığın zamanlarda istemediğim bir hayatı yaşamak,
Nefesini hissetmeden uyumak.
O kadar zor ki.
Vazgeçemem senden.
İzin veremem uzaklara gitmene.
Ölüm yaşamı kaybetmeyi göze alır mı?
Kendini var edeni kaybedebilir mi?
Bile bile yapar mı bunu.
Bende seni bile bile kaybedebilir miyim?
Yaşamımdan vazgeçebilir miyim?
Yapamam bunu.
Yüreğimden süzülen hislerime karşı
“Kaybetmeyi göze alıyorum diyemem.”
Her şeyi biliyorsun artık.
Ne senden vazgeçebilirim ne de seni kaybedebilirim.
Her şeye rağmen tek bir şey yapabilirim.
Çekip gidiyorum buralardan.
Parçalanmış yüreğimi de alıyorum.
Yokluğuna dayanmak o kadar zor olacak ki.
Belki kaybetmekten bile zor,
Belki vazgeçmekten…
Kayıt Tarihi : 24.7.2006 23:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!