O Kadar mı Çok Unuttun?

Bu kadar mı çok unuttun?
Bu kadar mı kolay?
İki cümleyi mi çok gördün bana?
Zerre kadar gelmedim mi aklına?
Oysa kalabalıklar içinde,
Beklediği sadece birinin sesidir insanın…
Birinin birkaç kelimesi,
Oda yılda bir.
Çok mu soru sordum sana?
Buna hakkım yok ama,
Bazen düşünüyor insan
Ki o bazen her gün…
Ama bilmiyor ki,
O düşündüğü onu hiç düşünmüyor,
Aklında ve umrunda değil…
Başka sevdalara yelken açmış yüreği
Önceden naif, kırılgan, alıngan
Şimdi umursamaz, tarifsiz ve tarihsiz
Nasıl olsa akıyor zaman,
Ruhunu yaslamasan da olur
Cemreler toprağa
Suya ve havaya düşer de durur…
Ve bir doğum olur… sancılı
Ki o sancı hep içinde,
Kesik bir yara gibi kanar da durur
(sen bilmezsin bu duyguyu, hiç sevmedin ki)
Gün gelir, o gün beklersin
En azından neden dersin?
Bir şiir yazılır, abuk sabuk
Sitem dolu ve sebebi
Birkaç şarkı sözü
‘ Düşmedi mi hala cemre başına’
‘geçmedi mi yağmurun ıslak kokusu’
Kırgın bir hüzne döner şimdi gözlerim
O sarı, buğulu ve yaşlı
Oysa başkasına verilen mektuplarda
Çok uzundu sözlerim…
Üzgünüm ve
Senden özür dilerim
İlk ‘ Hayır’ ın olmam gerekirken
İlk acın bir ömrü boyu, içinde…
Sen de öyle, sen de öyle…