O Kadar İhtiyacım Var ki Sana

Gönlümün kumbarasına, gönüllü biriktikçe sen
Sensizlik tükensin dibi delik hislerimden…

Rengi yitik yüzüme bulaştır pembe tebessümlerini.
Gamzelerinle yumuşat çatık kaşlarımı.
Sevda sözcüklerini itina ile taşısın nefesin ki; çözülsün yüreğimin buzları.
Sabırla yılların yırtıkları gizlenmiş çarşafımı kaldır ömrümün üstünden.
Derin suskunluklarla dikilmiş kaskatı yatağımı cıvıltılarınla tazele.
Bahar çiçekleriyle süslenmiş aşk desenli çarşafını ger, seninle başkalaşan yüreğimin üstüne…
Aşkım aşkın olsun, suyum aşk namelerin, tabağım ipeksi ellerin, kaşığım kıvrak parmakların olsun.
Kadehim gözlerin olsun ki; aşkı kana kana içeyim sevdalı
bakışlarından abu hayat misali…
Bakışlarına aklaştır kararan düşlerimi.
Kar beyaz elbisesini çıkarmamak üzere giydir gönlümde yıllanan aşkının üstüne.
Ve gelin kınasını yak aşkın masum ellerine, gitmemek üzere…

”Sarı gül yapraklarına yazdım özlem dolu mektuplarımı
Eline geçer de bir gün okursun diye ıslanan satırlarımı.”

O kadar ihtiyacım var ki sana…
Seninle yaşanası tek bir ana.
Sıcaklığına, kaprisli nazına, küskünlük sonrası barışmalarına…
Bekliyorum gel…
Gel de soğuk gecelerde aşkınla sımsıkı sar beni.
Saçlarından savrulduğum sevda rüzgârlarıyla yeniden çiçeklensin kalbim.
Nevbaharda yine seninle el ele…
Hasret 3- 5 nöbetlerini bitirip vuslat 5-sonsuz nöbetini devralsın o andan itibaren…
Yalnızlıklar mutsuzluk mezarlığında toprağa verilsin kavuşma sonrası mutluluk merasimleriyle…
Nasırlı zamanları umutlu gelecekle iyileştirip aşkı ilmek ilmek onaralım yine söküldüğü yerlerden.
Bekliyorum gel…
Vuslat sürmesini çekerek o güzel gözlerine gel… gel yine…
Yüreğimi yılışık kederlere alıştırmadan sevinçlere boğ beni ki; dönüşün saadet olsun, yolunu gözleyen gözlerime.
Bekliyorum gel…
Gel ki;
Tavan arasına kaldırdığımız gökkuşağı yine tacın, yansıması ise hayat ilacım olsun…