O kadar bencilsin ki
Kelebeklerin ömürlerini toplayıp
Kendine küçük küçük mabetler yapmak istiyorsun
O kadar yaşamaya kendini adapte etmişsin ki
Karaya vuran balinaların son nefesini
Kumların üstünde avuçlayıp içine çekiyorsun
Ne zaman anlayacak,
sen seni yüceltmekten uzaklaşacaksın?
Yoksa damla damla süzülen bal tadında zehir
Yanağından sızacak
Yaşamını kelebeklerin ömrüne yükleyecektir
Yaşadığını anladığın
Ve ömrünün en uzun olduğu anda
Hırsızlık tanrıları
Bir sır gibi sinecek
O hiç dokunulmamış, koklanmamış sızlayan yarana
Dönüp bir bak ardındaki ölüler
O hiç dokunulmamış, koklanmamış sızlayan yaran
Olup düşmüştür ardına
Dağların göğsünde
Kayaların en sert yerinde
Aslı olup akmışsın keremin kurak yüreğine...
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 03:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!