O Kadar Şiiri - Mehmet Tekmen

Gel çağrısı gaibden,kulakları çinlatır.
Derin uykuya dalan,bebekleri ağlatır.
Titretir zerreleri,sarsar her yerlerinden.
Koparır ruhu bile,muhkem kalelerinden.

Bir kuytuya sığınsam,yer var mı korunacak.
Böyle yapsam ecdadım,beni nasıl anacak.
Aklın durduğu an bu,düşünce sona erdi.
Yazıp elime hemen,son kararını verdi.

Taş kesilmiş benliğim,dururken ılık bir yel.
Uzanıp okşar gördüm,şefkatle beni bir el.
Kapanan gözlerimden,kıvılcımlar fışkırdı.
İçimden sanki bir ses,uyan diye haykırdı.

Canlandı her bir hücre,devri daim yeniden.
Kulağımda patladı,bir uğultu aniden.
Uzun sürmez diyordum,son durak belki yakın.
Öğüt verdim kendime,yanlışlıklardan sakın.

Etrafım yavaş yavaş,aydınlanırken gördüm.
Hayal mi,gerçek mi bu; nasıl,şimdi mi öldüm.
Nefesim mi tükenmiş; sesim çıkmaz,kesilmiş.
Azrail gelip her hal,defterden beni silmiş.

Dünya dönerken her gün,zamana derdim sonsuz.
Nasıl var olur hayat,O'ndan ayrı ve O'nsuz.
Yazsaydım hikâyemi,en son satıra kadar.
Kalırdı benden sana; bir hatıra,o kadar.