Yazdıklarım, anlatamadığım onca şey;
Varlığına inanamadığım kara gözler,
Seninle insanoğluna katılır bir söz oldu.
Yalnızlığımda bulduğum soğukluk,
Bakışlarının sıcaklığında yok oldu.
Tek mi çift mi bu kalp, dayanamam tek ise.
Sen mi hayâlin mi, dirilemem o ise.
Sensen bir gece uyanırım kimse bilmeden,
Bir kadeh alırım, ki serttir geceler sensiz ise;
O vakit başlarım günüme, yalnızca seninle.
Ne çocukça, değil mi?
Işığına ermeksizin saçmalarım.
Düşlerim kırılır yokluğunda senin.
Âşk diyemem buna dersem saçmalarım.
Ne aptalca değil mi?
Bir kadeh, ardına yenisi yanın' tâzelenir.
Gönlümün yolu özgeden geçmez başka kadehde.
Bu his, bu arzu tek sana mı âittir?
Bu kulluk bende süren, fıtrâtî midir?
Unutulmaz, gözlerinden süzülen kara nağmeler.
Dökülemez seni görmeden bir çift kelâm dilimden.
Uyanır mıyım seni bir ömür daha görebilsem?
Sonunda ölürüm, bilirim varlığına yetişsem.
Ne diye hâlâ yazıyorum, yoksun burada.
Bir şişe daha almıyorum, bitsin burada.
Gülün de işi bitti artık, kokmaz daha.
Zil zurna sarhoş hâlim kaldı, gitmez daha.
Kayıt Tarihi : 30.9.2024 08:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzâhâti zor ve anlaşılmaz..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!