O İlk Şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Küçük yaşta babasını kaybetmiş,
Minik yüreğine acı hapsetmiş,
Simit satıp okumaya meyletmiş,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Sonra Ankara'ya tahsile gelmiş,
Hayat kavgasına devam eylemiş,
Çoğu zamanında aç gecelemiş,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Okulda yutta sevilen biriymiş,
Takdir edilip övülen biriymiş,
Sözüne değer verilen biriymiş,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Bayram gelir gidemezmiş köyüne,
Neşeleri saçamazmış evine,
Bu kadar düşmüş ülkü devine,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Aç olmuş açık olmuşta yılmamış,
Hakkın davasında geri durmamış,
Zalim konuşurken oda susmamış,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Derken Ramazan'da bir iftar vakti,
Şehadete varmış Ruhi'nin akti,
Demiş ya Allah demenin vakti,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

İftar bitmiş site yurdu karışmış,
Onun için hak yoluna yarışmış,
Hainin silahı sırta yapışmış,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Çullanıp Ruhi'me baş edememiş,
Üç beş kişi gelmiş devirememiş,
Hak demeden onu çevirememiş,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Sonra silahlara sarılmış itler,
Milletin içinde kene bu bitler,
Bunlar kadar zalimmi acaba hitler,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.

Sonra Osmaniye yasa bürünmüş,
Bayrağa sarılı Ruhi görünmüş,
Gözyaşları dokuz göle bölünmüş,
O ilk şehidimiz Ruhi KILIÇKIRAN.