O İlk Gülüşün Şiiri - Afacan Dilekçi

Örtünüp yalnızlığımı,
Karanlığın en kuytu yerinde,
Şafağı beklerken her gece…
Rüzgarla cebelleşirdim,
Uçurumun kenarında;
Sen çıktın karşıma…
Kurumaya yüztutmuş
Bir sevda çiçeği,
Tomurcuk verdi,
Yüreğimin çorak toprağında;
Sonrası hep bahar…
İyi ki o ilk gülüşüne şaid olmuşum;
Çok sevdiğin bir yemeğin, ilk lokması gibi…
Ve yaralayamaz artık beni hayat, biliyorum;
Bazı ellerin dokunuşu sihirlidir…
Okyanusa düşen bir su damlasıydım;
Sahra çölüne yağan bulut oldum şimdi…
Ben sana,
Zifiri, ıssız bir yolda,
Şimal Yıldızı’na teslim olmak gibi
Tutunmaz mıyım.