O İğdeli Sokakta Şiiri - Bülent Karakaya

sıcaktı
ayın altında parıldayan
böğrümde saplı
yürek karası bir bıçaktı
koyu yeşil bir gecede
yıldızlara baktım, yaralı
hayret, ölmedim
gözlerinin derin uçurumlarına
henüz gömülmedim

söylenmeyenin peşindeydim
o iğdeli sokakta
gözlerinin keşfindeydim
lacivert hülyaların ortasında
bir o gördü cinayeti
bir o sezdi karanlık da
o sarışın ihaneti
uzak dağlara gerilmiş bir yaydı
tek şahidim, gözcümüz aydı

içimde büyüttüm taze baharı yeniden
kumru tüyü sabahlara uyansam da
yaşama sevincimi örseleyen
sarhoşluğunda o iğdeli sokağın
ben mi gezdim anılar ülkesini
hayaletim mi yoksa
uzaktı
gülüşünü topladım avuçlarıma
yabanıl topraklarda
sıcaktı

üzgündün belki
kirpiklerin telaşlı
tuhaf derecede serinkanlı
şimdi,
o iğdeli sokakta
ayın altında başımdasın
öyle bakma bana
gözlerin değmesin yüzüme
kederim bende kalsın

koyu yeşil gecede rüzgara eş
nefesle savrulmuş gibi,
hüzünle yoğrulmuş gibi,
anlarsın muhakkak
bir şarkı olmalı içli, sessiz
şakaklarım da çınlayarak
ağlaşır çakıltaşları
ağlatır öfkeli deniz

vuruldum,
böğrümde saplı
yürek karası bir bıçak
sohbetlerin koyu gölge şehvetinden uzakta
dipsiz bir kuyuya düşmekte gözbebeklerim
ağırlaşarak
yatarım o iğdeli sokakta
yıldızlara bakarak

anladım
yanan yıldızlar yakındı bana
buzlu gözlerin uzak
sus konuşma,
kalsın,
dilindeki söylenmesin
bırak tutma ellerimi
ellerin üşümesin

Aralık 2013