O Hiç Büyümedi Şiiri - İsmail Sağır

Daha küçücüktü,
Ele avuca sığmıyordu.
Annesi, sürekli takip ediyor,
Gözü gibi bakıyordu.
Kısıtlayınca özgürlüğünü,
Kızıyordu, ağlıyordu.
O afacan bir çocuktu, hep koştu, yürümedi,
O, hiç büyümedi…

İlerleyince biraz yaşı,
Çok sevdi hayvanları.
Hele de inekleri…
Yaramazdı ama koparmazdı çiçekleri.
Severdi kendinden küçükleri.
Şakalarıyla biraz üzerdi büyükleri,
Kızdırırdı dedelerini,
Çok severdi ninelerini.
Hep güldürdü, gülmedi,
Çocuktu O, hiç büyümedi…

Uzadı boyu yaşının katı katı,
Yakışıklı olmuştu kerata.
Peşindeydi esmer, sarışın kızlar…
Onunsa umurunda değildi verilen pozlar.
O, kendi dünyasında,
Komiklik olsun diye eğleniyordu gönlünce.
O, yaşının götürdüğü yere gitmedi,
Ve hiç büyümedi…

Ve bir gün gitti…
Hem de öyle bir gitti ki…
Ağlattı hepimizi ardından.
Vazgeçmişti çok sevdiği ineklerden,
Ve hatıralardan…
Duyduk ki,
Giderken kan damlıyordu sırtından.
Öyle hızlı koşmuştu ki Mevla’sına,
Sarılıp veda edemedik,
Güle güle diyemedik.
O, beklenmedik bir anda,
Gitmiş olsa da dünyamızdan,
Kalbimizde yaşıyor, ölmedi
Çünkü O, hala büyümedi…
.................................İsmail SAĞIR

***********************************************************
GÖNÜL TAŞKINLARI
***********************************************************
O büyüyecekti
Yaşça büyüyemedi
Canını vatana verdi
Birden büyüyüverdi
Var mı ondan büyüğü
O şahadete yürüdü
Gönüllerde büyüdü
Şehitler ölmez ki
O ölmedi
Hakka yürüdü...Bülent ARKAN