Her gün gibi
Sağımdan kalkıp
Günaydın derken güne
O gizemli siluet beliriyor yanı başımda.
Yokluğun acısı mı?
Yoksa nedendir bilinmez
Terler boşalıyor anlımdan yüzüme…
Gece gördüğüm rüyayı anımsıyorum.
Bir öfke ki uğruna can verilecek
Bir savaş ki bitmeyen
Bir arayış, bir çıkış
Çıkmazda bir başına Donkişot gibi dikiliyor.
Yolun sonu görünmüyor sisten
Sol yanda beliren patika nereye çıkar bilinmez
İlerleyen sisin ardından ilerliyorum.
Göz bebeklerim büyüyor,
Hipnoz olmuş sürükleniyorum.
Korkudan değil,
Zafer hiç değil,
Solun sonunda belirse bile bir ejderha zorun değil.
Şimdi anlıyorum,
Şimdi biliyorum,
Uzanmak istiyorum,
Ellerim yorgunluktan kalmıyor,
Tutamıyorum.
Seslenmek istiyorum ardından,
Karabasan çökmüşçesine üstüme,
Sesim çıkmıyor.
Üşüyorum…
Şimdi anlıyorum…
Şimdi biliyorum…
Göz bebeklerimde beliriyor gerçekler,
Film şeridi akıyor birer birer gözlerimin önünden,
Lakin gidene çare değil…
Mehmet Aydemir 16.09.08 saat 06:40
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 16.9.2008 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umutsuzluk kadar sessiz öldüren başka bir silah yok.
Tebrikler.
Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (4)