O hala gülüyordu Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Ufak tefek bir kadındı, ateş böceği gibi,
Kabuğunda kurumuş, yok olmuş bitmiş sanki.
Yağışlı bir havanın, kurşuni rengi vardı,
Öyle perişandı ki…o’na her renk uyardı..

Güzel günler görmüştü,kürklerle bürünmüştü,
Nice zengin erkekler, uğrunda dövüşmüştü.
Bütün halkın gözdesi, gerçek bir yıldız idi,
Çok güzel bir kadındı, sanki Afrodit gibi.

Seneler merhametsiz, yıllar o’nu tüketti,
Sahte olan dostları, birer, birer terk etti.
O koca bir sanatçıydı, ismi hala dillerde,
Kapısında beklenirdi, orkideler, güllerle.

Ne bir evi kalmıştı, nede bir tek mücevher,
Kuru bir lokmaya, muhtaç kaldı bu cevher.
Her şeyin bir sonu var, yaşanmış biliyordu,
Gözyaşları kurumuş … o hala gülüyordu.

Gözleri elmas gibi , alaylıydı dudaklar,
Yüzündeki çizgiler, binlerce sırrı saklar.
Çok iyi biliyordu, sokaklarda ölecek,
Kimse sahip çıkmayınca…belediye gömecek.

Bütün ömrü boyunca, nice roller oynamış,
Ama gerçek anlamda, hiç de mutlu olmamış.
Rengi kaçmış kurumuş, can verip ölüyordu,
O çok büyük sanatçı, geçmişe gülüyordu.

CAHİDE SONKU’NUN ANISINA