O Hak etmemişti Şiiri - Mahmut Çatak

Sabırsızlıkla beklerdi toprak baharın gelmesini
Emaneti vardı doğanın onda
Saklaması gerekirdi kökü,gövdeyi, dalı
Çözülürdü yağan yağmurla gevşerdi tüm damarlar
Güç verirdi her damla köke
Oradan gövdeye ve uzanırdı dala
Ne umutlarla yeşerirdi yaprak
Sindire, sindire özümserdi havayı suyu
Önce tomurcuk olurdu,sonra
Her yeni anı, her yeni günü sabırsızlıkla beklerdi
Yavaş, yavaş açardı doya,doya...ve o mutlu gün
Gül artık
Çünkü sen oldun gül
......
Çok özeldi sevgili..çok da güzel
Güzel sözler hak etmişti,dinliyordu
Hisli duygular onu bulutların üstünde gezdiriyordu
Gülüyordu,eğleniyordu..şıkta giyiniyordu
Giydikleri çokta güzel yakışıyordu
O da bunların farkındaydı
Onun için takıp takıştırıyordu
Yinede eksikti bir şeyler, yokluğu hissediliyordu
Sevgiliyle ilk karşılaşmalarda
Bir burukluk yaşanıyordu içlerinde
Özel günlerde verilen hediye,yalnız kalıyordu sanki
Sanki; ilk heyecan.. can..kan
Evet kan verirdi cana kanı
Kan akıcı olmalıydı kan kırmızı olmalıydı..
kırmızı olmalıydı
Can,Kan,Kırmızı,kırmızı gül olmalıyd
.....
Hiç sormadılar ona,hiç fikrini almadılar
Birde evet birde dikeni olduğu için kızdılar
Yapraklarını döktüler,kökünü salladılar
Ona hiç sormadan, hiç fikrini almadan
Kopardılar onu dalından
Oysa; can cana can katmazdı
Oysa; can can içinde yatmazdı
Hak etmemişti böyle sonu
Acaba sevgili hak etmiş miydi onu
.....
Oysa; Birlikte koklamak olsaydı amaç, birlikte tatmak
Birlikte büyütmek olmalıydı amaç,birlikte yaşatmak
Biz büyüttük deselerdi,altında oturup böbürlenip
Kendilerinden gurur duysalardı
Oysa kolayı seçmek en kolaydı
Bir evreyi unuttular, bir dengeyi unuttular
Doğayı unuttular
Ona hiç sormadılar kopardılar dalından
O hak etmemişti böyle sonu
Acaba sevgili hak etmiş miydi onu