Bırakır geceler ıssızlığını,
Erir kalplerdeki kaskatı taşlar.
Unutur garipler yalnızlığını,
Kaygılardan uzak bir hayat başlar.
Yeşerir yeniden sararan yaprak,
Ve ışıldar yüzü nurlu bebenin.
Yıllar ötesinden özlenen şafak,
Parıldar ardından kutlu tepenin.
O gün taşı deler kutlu filizler.
Dallar çiçek açar nurlu meyvaya.
Çağırır yoluna sevdalı izler,
Götürür insanı ulvi sevdaya.
Çileler acılar vız gelir bana.
O güzel günlerin hep ardındayım.
O gün renk gelecek köhne dünyama.
Şimdi o günlerin rüyasındayım.
Haziran 1994
Amasya
Kayıt Tarihi : 10.12.2009 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!