O günler tırnaklarımızla kazıp toprağı...2

o günler tırnaklarımızla kazıp toprağı
öyle yerdik ekmeğimizi yer sofralarında
hak ederek helalinden
ki azdı
ve güzeldi azı paylaşmak
aşktı
ilk baharındaydık hayatın
dallarımızda daha yeni yeni açmıştı çağla çiçekleri
daha yeni yeni bakmıştık gözlerine sunanın gözlerine sunanın
yeni yeni yanıyordu solumuzdaki ateş
alnımızın ortasına kazımıştı zaman kırmızıyı
ki türkümüzdü bu şen şakrak söylediğimiz
onu söylüyorduk hep bir ağızdan
ellere kınalar yakılmış
yağmur başlamış
ve ancak yeni yeni kokmaya başlamıştı buram buram ekmek
ve ancak yeni yeni kuruluyordu mavi mavi hayaller
ve ancak devrilecekti boyu posu karanın karanın da karanın oy
eylül başlarıydı geldiklerinde
sökmek için tırnaklarımızı
ki biz
boydan boya çiçek açmış tarladaki
kelebekler kadar masum
toprak kadar temiz
ve karıncalar kadar çoktuk aslında
direnemedik düştük yenildik
kanlarımız bulaştı kirli ellerine
ve dahası canlarımız
Erdalımız
ama aşk bize kaldı sevda bize gülüş bize çocukluk bize
nasırlı ellerimizle
dişlerimizle kazıyoruz toprağı
hala ekmek için
hürriyet için
çocuklar için
ve elbette hala aşk için