Yıl 1980, tayin yaptırdım. Hakkari'den Kahramanmaraş'a,yine bir dağ köyü.Üç öğtetmenli, bir lojmanlı okul.Fark mı? kendi memleketim. Torosların bir kaç sırasını aşabilirsen, üç dört saatlık yürüme mesafesi.Komşu köy.Kavşut! Çerçiler ve deşiriciler için dünya'nın sonu.Ordan ötesi yok gayrı.
Dedeme göre orada emmim bile var.Namı diyar Kürt Ali.Oysa benim bildiğim babam dört bacının bir kardeşi.Çamali, Battal adlı dededen iki emmim var.
Birde adı Kürtali.Dayı memleketinden bilirim kürtlerle ilişkilerimiz kivrelikle sınırlı.Ancak bu ilişki kardeşliğe çok yakındır.
Yani kalacak yeri sıkıntı etmeme gerek yoktu. Dedemle düştük yola tanıştıracaktı beni emmimle ve oğullarıyla. Dedeme ayak uydurdum yol boyu, dedem iyi biliyordu o köyü.
Ulaştık misafir evimize hoş beş merasimi tamamlandı.Dedem sözü ele aldı;
Öğretmeninizi yeni everdim dedi dedem yetmişlik emmime. Kalacak yer lazım çocuğa.
Hiç düşünmeden emmi;
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta