Beş ocak ikibin sekizde saat onbir otuz da
Haber bile veremedin gideceğini tam o anda
Gözlerini kapadın,nefesin yoktu o an o sırada
Dudakların morarmış,gördüm uyuyordun yatak da
Birden çıkıp bağırdım doktor,hemşire
Koşup geldiler hepsi,telaş ve endişe
İçimde ümit yoktu,çağırdım çocukları
Onlar gelinceye dek,vermişti oda canı
Ağabeyi Ali'yi aradım hemen gelsene
Beytullah ve kemal abiye söylesene
Onlarda koşup geldi,Ankara tıp sana ne
Morg da Nilgün'üme bir kefen biçsene
Hoca geldi Zeliş ile zübeyde onu yıkadı
Yüzü daha hala gülüyor,gözü kapalı
Hiç ölmemiş gibi,bu hayat çok pahalı
Yanında dabir şeyi yok.Sadece kefen kaplı
16.01.2008
Bahattin Tonbul.
Kayıt Tarihi : 16.1.2008 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimin ölüm anında yaşadıklarım.Yıkanana kadar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!