İki Temmuz … Şiiri - Haydar Demoğlu

İki Temmuz...
O gün iki Temmuz bin dokuz yüz doksan üçtü,
Yamyam tipli caniler madımak’a üşüştü.
Alev sardı gökyüzünü şehre duman çökmüştü,
Koray on iki yaşındaydı daha küçüktü.
*
O gün iki Temmuz dokuz yüz doksan üç Cuma,
Cami’den çıkanlar vaazla geçti hücuma,
Ozan, aydın, semazenleri yaktılar nara,
Alevlerin alevi kalplerde döndü hara.
*
O gün iki Temmuz bin dokuz yüz doksan üçtü,
Karanlık yüreklerde sevgiden eser yoktu,
Yobaz ateş püskürtüp, ejderhaya dönmüştü,
Alevi aleve saran yobaz kudurmuştu.
*
O gün dok yüz doksan üçün iki Temmuz'u,
Asıldı Pir Sultan, yakıldı seveni dostu,
Ben insanım diyen yüreğin nutku tutuldu,
Hak Muhammed Ali diyeni alevler yuttu.
*
O gün dokuz yüz doksan üç Temmuz'un ikisi,
Sonra tahrik var dedi; yobazı gericisi,
Menemen, Maraş, Çorum’un kimdi tahrikçisi,
Nasılsa var yobazın her şeye bahanesi.
*
O gün dokuz yüz doksan üç ikisi Temmuz’un...
Kimisi kapattı, aman! diyene kapısın,
Cana kıymakla alınır mı cennet tapusun.
Alevlere yakılanlar nefesiydi Hakkın.
*
Bunlar bin dokuz yüz doksan üç iki Temmuz'dan
Hani severdin yaratılmışı yaratandan,
El atmadın, Allah rızası diyene camdan,
İnsan olan yananı seyreder mi uzaktan.
*
O gün yıl doksan üç ay Temmuz gün ikisiydi,
Yer yandı, gök kızardı, ay buluta saklandı,
İnsan olan canlar insanlığından utandı.
Güneş kan görmeye şahit olmaktan bunaldı.
*
Doksan üç kara yıldı, Sivas’dan Başbağlar’a,
Lanet; insanlığa acılar yaşatanlara,
Yok mudur acep; yok diyecek akan kanlara,
Hiçbir gerekçe hak vermez insana kıymaya
*
Ogün iki Temmuz dokuz yüz doksan üç Cuma,
Demoğlu; bent kurdular Hakka giden yollara,
Gel insanı insana düşüren nifak olma,
Sen seni bil, Haktan ayrılıp şeytana uyma.
Haydar Demoğlu / İzmir