O gün gelecek.. Şiiri - Lokman Demir

Hala neyi arıyorum;
Kaybolmuş insanlıktan vicdanı mı?
Bilmiyorum...!
Eski bir şiirden anılar çalıyorum,
Bombaların ardında saklıyorum, kanamasın artık hiç bir şiir,
Çok uzak bir yer arıyorum,
Bombalanmamış köyümün ufuklarındaki bulutların yağışında.
Arıyorum, ay ışığında yarama tuz basan bir sevdayı...
Ve and içerim ki!
Bir yağmur dileyeceğim gözlerimden ateşlere.
Ormanları yakan, Anne yüreğini dağlayan ağıtlara,
Bir yağmur dileyeceğim, utanmayı unutmuş yüzlere,
Ölümün yüzüne tebessüm eden çocukların çatlamış dudaklarına...
Bir yağmur dileyeceğim, sönmüş ocağıma...
Bayramdan çok uzak bayramlar gördüm ben!
Ellerimde kızıl bir bayrak,
Kan! Kan canımdan giden bir kan dalgalanır avuçlarımda,
Mavi bir emzik, evladımdan bana kalan.
Taşıdım yüreğimi eski harabelerin gözelerinde,
Suya taşıdım,taştım bütün nehirlerin renklerine boyanarak,
Taşıdım, kollarıma hafif dünyaya ağır, kan kokan ağlamayı unutmuş yüzleri...
Bir yetim var!
Evet, bir yetim daha var, Nur yürekli Resulüme hasret...
Bir yetim daha var: Mescid-i Aksa!
Annesinden koparılmış bir yetim daha var!
Evladından koparılmış bir Anne,
Parçalanmış bedenleri toplamaya çalışan bir anne...
Korkunun ardına sinmiş yürekler!
Kimsesizliğin avucuna kandan güller bırakan...
Ve and içerim ki!
O gün gelecek,
Özgürlük adına atılan tüm taşlar dile gelecek,
Ve sessizliği sese dönecek, gözleri ama dilleri lal kardeşlerimin!
Kardeş bildiklerimin...
Susun ey insanlar susun, nasıl susturulduysak biz, sizlerde susun
Elbet o gün gelecek,
Susan yüreğinizi dile getirecek o gün...