O Gün! .. Şiiri - Ferahmiz Ceylan

Bir gün şu dünyada, yalnız kalırsam
Şu zavallı kimdir, diyen olur mu?
Oturup köşelerde, sızıp kalırsam,
Uzanıp elimden, tutan olur mu?

Efil, efil acı poyraz esince,
Yaraları hançer gibi deşince,
Hastalanıp yataklara düşünce,
Elime bir tas su, veren olur mu?

Yavruları dört göz ile beklerken,
Azrail geldi, gelecek derken,
Zavallı öldü, ölecek derken,
Başımda okuyan, biri olur mu?

İşitmez kulağım, uyku basınca,
Konuşan dillerim, bir bir susunca,
Odama bir sessizlik basınca,
Çenemi bağlayan, biri olur mu?

Suyum konup, teneşirim gelince,
Biçilir kefenim, boylu boyunca,
Kazılır mezarım, gayet derince
Başımda sela veren biri olur mu?

Azrail’le pençeleşen, nefesten,
Çıkınca ruhum, bir bir kafesten,
Musallada hoca, sorar herkesten,
İyi insandı, diyen olur mu?

Ayrılırım eşim, dostum yarandan,
Bir hayır dua, belki arkamdan,
Münkir-Menkir gelir bir bir ardından,
Doğru cevap vermek, nasip olur mu?

CEYLANİ omuzda hakka yürürken,
Görmez olur gözü,her gün görürken,
Gömülüp toprağa, herkes gelirken,
ALLAH rahmet eylesin, diyen olur mu