Bir değil bin şehit olsa da bedelim.
Bu vatan için bin evlat feda ederim.
Yeis yok, korku yok! Nöbette hep askerim.
Ne bu bayraktan ne de bu vatandan geçerim.
Bu vatan bizim, namerde göz açtırmaz askerim.
Söz verdi Ata’ya her an nöbette Mehmet’im.
Bayrağa dokunan eli kırar yine de süsler gökleri.
“Vatan demek! Bayrak demek! ” dedi ve gitti şehidim!
Her biri bir kınalı kuzu çıktı da dağlara.
Kimi döndü, kimi yas bağlattı analara, yavrulara.
Yine de bir Mehmet bin kattı da canına.
Ateş kustu yine sahip çıktı bu vatana..
Sanma ki eğilir, bükülür bu bilek pes eder bir gün.
Bir Mehmet gider, bin Mehmet doğar vatanımda her gün.
Kıyamet kopsa da, yer göğe karışsa da böyle bilinsin ki;
Yine de vermez bu vatanı, namerdin kıyameti olur o gün!
Kayıt Tarihi : 24.5.2010 08:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Onkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/24/o-gun-182.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!