O Gün Şiiri - Gürsoy Solmaz

Güneşin ışığı karaydı o gün
Yürekler sağalmaz yaraydı o gün
Ağlamaya gelen sıraydı o gün...
Yıkılan o saray Günay`dı o gün.......

Örtüldü toprağı düzlendi o gün...

Başıma daraldı koca Erzurum...
Kar tipi borandı gece Erzurum......

Ebeden yatmaya uykusu vardı,
İki körpe cici yavrusu vardı...
Tarihe bağlıydı tutkusu vardı,
Onunda yakılmış türküsü vardı...

Yavrular seslendi seslendi o gün......

Bir evlat yitirdi başta Erzurum...
Binlerce yürekle kışta Erzurum...

Kış günü şimşekler çaktı da birden
Soğuklar alevi yaktıda birden...
Kem gözle felekler baktı da birden...
Yaşlar buram buram aktı da birden...

Palandöken daha sislendi o gün...

Yürekler acıdı yaşlar döküldü,
Erzurum`da ümit böyle yıkıldı

Vadesi yetmedi veda etmedi...
Ocağı yandı da duman tütmedi..
Bilmedi dünyayı, hatta tadmadı
Gitti ama ışıkları batmadı.....

Bezendi,büründü süslendi o gün..

Yaş döktü ardından dağ-taş Erzurum,
Yitirdi bir Dadaş, Dadaş Erzurum..