O Gün Şiiri - Ahmet Konukoğlu

Bilir misin arkadaş,
Gidene el salladığın an
Bir sessizlik çöker inceden inceye?
Eller konuşur yalnızca
Bir sağa bir sola
Gideni düşünürsün:
Ne yapacak bundan sonra acaba?
En güzel anıyı getirirsin aklına
Bir bakarsın hepsi birbirinden güzel aslında.
Yine susarsın
Ve eller konuşur yalnızca
Bir sağa bir sola
“Kendine iyi bak” dersin
Kendine bakmadan
İlk kez buluşur belki gözlerin
Gideninkiyle
İlk kez ayrılığı hissedersin
İlk kez çarpan yüreğinde.
Sil baştan yaşamak istersin
Onca şeyi
Ancak bilirsin arkadaş,
Herkes yüreğinde yaşar bu teselliyi.
Sonra yine susarsın
Ve eller konuşur yalnızca
Bir sağa bir sola.
Son gece uyumazsın, bilirim
Doyasıya bakmak için doyamadığın dostuna.
Nasıl el sallayacağını düşünürsün
Yarın bu zamanlar ayrıldığında.
Binlerce kez özür dilersin
Bir kez bile yapmadığın hata için
Son kahkahanı atarsın o gece
Yarın sessiz kalacağın için.
Yine bir sessizlik
Yine konuşan eller aklında.

Ve işte o gün
Kahretsin!
O gün herkes ne kadar masum
O gün hiç geçmez biliyor musun?
Şöyle cesaretini toplayıp
Açınca kollarını havaya
Ve basınca taş kesilmiş dostunu bağrına
Çekince günahlarını içine gidenin
Titremiyorsa dudakların
Ve dolmuyorsa gözlerin
Akmıyorsa yanaklarından yaş
Ben de hiçbir şey bilmiyorum ARKADAŞ