O gün Şiiri - Ahmet Şener

Sormayın dostlarım bana o günü
Kalibm parça parça kırılıyordu.
Keşke görmeseydim ben o düğünü
Sevdiğim ellere veriliyordu.

Yazmaz kitabımda bir gönül yıkmak.
Kaderimde varmış ayrılık çekmek.
Zurna eşliğinde yüzlerce tokmak
Sanki yüreğime vuruluyordu.

Sakin ol diyorlar nasıl olayım.
Kendimi kaybettim nerde bulayım.
Yüreğime yazdım nasıl sileyim.
Aşkımın defteri dürülüyordu.

Simsiyah bir bulut belirdi birden.
Göz yaşlarım farksız oldu nehirden.
Duramadım kaçtım olduğum yerden.
Dağlar ortasından yarılıyordu.

Kıyıpta bir kere koklamadığım.
Bir derdine bin dert eklemediğim.
Helalim olmadan okşamadığım.
Saçları taranmış örülüyordu.

Gelen misafirler ağırlanıyor
Gitmek isteyenler uğurlanıyor
Gözler sürmelenmiş kına yanıyor
Artık son hazırlık görülüyordu.

Eller düğün etti bense yastaydım.
Çaresiz kalmışım bir kafesteydim.
Kesildi dermanım son nefesteydim.
Sanki can boğaza deriliyordu.

Dönmemek üzere gitti gidenim.
Geride mecnuna çevrilen benim.
Bir kemik bir deri kalan bedenim.
Ateşler üstüne seriliyordu.

Ağlayıp güleni seçmeyen zaman.
Sırrını kimseye açmayan zaman.
Saati şaşırdı geçmeyen zaman.
Sevda yokuşunda yoruluyordu.

Görünmüştü artık gurbetin yolu.
Yürek paramparça göz dolu dolu.
Bu şeneri gören zannetti deli.
Garibim köyünden sürülüyordu.