O gün Şiiri - Hakkı Köse

morlar;
içselledikleri sığırcık gözünün karasıyla,
çiğdemlerken eylül açılı güneşte,
yazdan göynülenmiş güzü…
o gün;
ben güzelledim işte!
bir daha unutamadım,
o sabah gördüğüm yüzü…
o gün;
kendini kurtardı benden
sabah ayazına rağmen
ruhumda eğleşik, lacivert karası hüzün…

tutkunu oldum bir çift gözün!
çaldığı ışık demetini güneşten;
ruhuma başaklarken,
sarı bulutları sonbaharın
gönüllemiş yüreğim kurtulacaktı acıdan
evrimini tamamlayan sevgi;
nasıl olsa
akacaktı sonsuzluğa, gücenik ruhumdan
yalnızca;
sevgisiydi –dilenen- insanın
ben; öznesi oluverdim,
hemen,
öngörüsüz göksel aşkın…