Madem ki sen varsın yaşamak gerek
Yakışır yaşamak bana geç kalma
Verme isteseler kalsın bu gülmek
Sana sermayadır tek kalan gülmek
Bahtı kara varmış yalan dünüyada
Yaşarsan araya girse o gülmek
Bir kahkaha atsan korkar hastalık
Kim ağlarsa çalar kapısını hastalık
Ben olunca herkes susar dinliyor
Hasta olmam gülüşlerim önlüyor
Yakın kimdir yok oldular tandık
Kendine iyi bak sen ol doktorun
Navruz benim adım borçlu olamam
Çok verdim alamadım geriye
Burnu havalarda kendi çukurda
İstemem bu insanlar yok olsun
Açık konuşanlar yok oldu burdan
Alldılar parayınan satılar uzak
Girmesi yasaktı palavra çoktur
Dünüya kaldırmaz ki yıkılır bir gün
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!