O Gözler Şiiri - Yavuz Değirmenci

Göğün mavisinden almış rengini
Sinemi ateşsiz yakar o gözler…
Coşkun deryalarda bulmuş dengini
Gönlümün bendini yıkar o gözler…

O gözler ufkumun son kıblegâhı
Bakışı ruhumun can çilegahı
Gönül sarayımın tek haclegâhı
Didelerden kalbe akar o gözler

Önce yandan-yandan mestane süzer
Kirpiğin okları bağrımda gezer
Kaçamak bakışla eylese nazar
Şimşeği beynime çakar o gözler…

Birden kanatlanıp mehtaba çıkar
Kement atıp beni ufkuna çeker
Masmavi deryanın dibine çöker
Sonra derin-derin bakar o gözler

Volkan bakışları bergüzar edip
Gülistan harında bir hezar edip
Perçemin altından bir nazar edip
Sevda kemendini takar o gözler

Gözüme mil çekti indirdi perde
Bakışı dolaşır bu garip serde
Mihrabım diyerek döndüğüm yerde
Fend ile karşıma çıkar o gözler

Boynum kıldan ince ona gelince
Çareler tükenir sona gelince
Bir veda busesi cana gelince
Katlime fermanı çeker o gözler

Gözüyle,kaşıyla kurdu bir tuzak
Fitne bakışıyla eyledi tutsak
Değirmenci artık vuslattan uzak
Beni zindanlara tıkar o gözler…