O Gönüller Şiiri - Muhterem Aslan

Kafeslere koydular durmadım kaçtım
Açılmaz denilen kapıları açtım
Belki büyür dedim tohumlar saçtım
Ah o gönüller, o gönüller

Ellemeye bile kıyamadıklarım oldu
Bazen gözler yaşlarla, aşkla doldu
Bırakmak kadar katlanmakta zordu
Ah o gönüller, o gönüller

Yaralar açıldı, kapanmayan yaralar
İçimizde acısı alnımızda karalar
Bitmez mesafeler, kapanmaz aralar
Ah o gönüller, o gönüller

Önceden zaten ayrılmış yerleri
Yolu bellidir çizilmiş kaderleri
Kendisi ölsede, kalır eserleri
Ah o gönüller, o gönüller

Kazanmak için kalbini mücedeleler
Savaşlar, zulümler, hatta ölümler
Düğümlenen gırtlaklar, boş çözümler
Ah o gönüller, o gönüller