O gidiyordu...
Titreyen ellerim tutmaya acizken efkarlı sigaramı.
Gözlerim uzayan yollara bakarak,
ayrılığa yürüyen adımlarını sayıyordu.
O gidiyordu...
Bir anda beynime yıkılan hatıraların,
kırık yarık duvarları bile
hasreti kadar yıkıcı değildi.
Sanki biten bir sevda masalı değil,
içinde kaçıncı yolcusunu taşıdığı bilinmeyen
bir otobüs geziyordu damarlarımda.
Bu kaçıncı giden sendin,
yada kaçıncı tükenen aşkıydı yüreğimin.
O gidiyordu...
Nereden geldiğini bildiğim bir hatıra rüzgarı,
bir bilinmeze savuruyordu umutlarımı.
Bundan önceki bin yıllık alışkanlıklarım bile,
aşkı kadar bağımlısı yapmamıştı beni.
Ağlamak çaresizliğin en yakın dostuydu artık,
çare geri dönmesiydi.
Ama çarelerimi yüklemiş omzuna,
O gidiyordu…
Kayıt Tarihi : 8.5.2022 17:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gidenler, kalanların sağlamasıdır. Her giden kalandan götürdüklerini taşır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!