İşte yelken almışken beni kedere veren o limandan ardıma baktığımda sevgi ormanlarımın yanışını pişmanlık dağlarımın yıkılışını gördüm, kadere verdim...
Ormanlar oksijen kaynağımdı oysa yalnızca beni zehirlemekteymiş, dağlarsa bütün dünyamdı oysa asıl dünyanın önünde birer engelmiş öğrendim, kadere verdim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta