O Gelmez'e Yutkunmak Şiiri - Nebi Ünler

Bir cam kafes ardından, o gelmez’e yutkunmak
Aşiyan’sız rüzgârsız, zincirli çile hayat...
Boşlukta yanar elim, istesem de tutunmak
Gözüm gibi sevdiğim sensiz her günüm bayat!
..
Sen sararmış yapraksın, o bir rüzgâr, ey gönül
Ne kadar ekmek varsa, yersin o kadar köfte...
Sessizce sabır eyle, seviyorsan ey gönül,
Şikâyet yok, sitem yok, bitersin bir tek üf te!
..
Yılgın Yağmur olmanın, ceremesi beklemek
Belki bir bulut görür, hatırlar gönül kuşu...
Bak sana son kıyağı, gülüşünü eklemek
Acep bir tek sanamı, o çok asil duruşu.
...
Uzaktan görmen yetsin, boğma sık boğaz edip
Gün gelir, öper şair... Gerisi mahrem, Edip!
...
Edip: Edebiyatla uğraşan, edebi eser veren kimse, yazar.
...
Aşiyansız, 16.06.20 – 23.58 Y.Y.
..............