O Gelince Şiiri - Ekrem Şama

Kokuşmuş bir dünya, çorakmış çölmüş,
Beyinler bağırlar, batak balçıkmış;
Muhammed Mustafa gelmiş dünyaya,
Gökten nur fışkırmış, yerden bal çıkmış! ..

Kara delik, güneş yutarmış gündüz,
Tagutlar dünyayı gölgeliyorken.
Gölgeler nur ile bembeyaz olmuş;
Hakka En Sevgili Kul geliyorken.

Kararmış kalmıştı, Mükerrem Mekke,
O gelince, kıble oldu bu dine.
Ona kollarını açtığı anda;
Nur deryası ile, doldu Medine.

Mekke ezilmişti, Kabe derdiyle,
O gönderilmese, hep batıyordu
Gün gelir,doğuda batarsa güneş,
Doğuşa hasrettir tüm batı yurdu.

Esirdi beyinler, ağaca taşa,
İlah sanılmıştı çullar çaputlar,
Göklere yükseldi, imanlı başlar,
Silinip içinden çıkınca putlar.

Gönüller kupkuru, merhamet çorak,
Kalperse kaskatı olmuş taş idi.
Su yüklü bulutlar misali, geldi,
Taşları eriten, rahmet taşıdı.

Nebiler, Resüller geldi, peşpeşe,
Birbirine bağlı hep, halka halka;
Boğulmamak için çırpınırlardı,
Oydu imdat için son halka, halka.

Şahlar Şahı geldi, gönül ilacı,
Alemler susamış iken bu Dine,
Güller ulaştırdı hep demet demet,
Aztekten Açeye, Fastan Budine! ..

O gelince bahar geldi, yaz geldi,
O gün ertelendi büyük kıyamet;
Ey insanlık öğren, kadir kıymet bil,
Onu düşün, yatma artık kıyam et!

Yayıldı Kuranın sesi dünyaya,
Kulaklar işitti hep, perde perde;
Burası bir sahne, bizler oyuncu,
Onunla inecek artık son perde.

İki cihanımız için güneştir,
Ümmetlerine nur yayan siması;
Salatlar selamlar hep Onun için,
İsmi gönüllere nur yansıması.

O İki cihanın Peygamberiydi;
Artık Hak davayı O simgeliyor.
Kitabı Sünneti sönmeyen ışık,
Dilimize hep O isim geliyor

Yıkıktı döküktü, bitikti dünya;
O gelince abad oldu viranlık.
Işığa hasretti, görmeyen gözler;
O gelince çekti gitti karanlık

Barajları toptan yıkarken küfür;
O gelince durdu selin önüne.
Kara deliklere kayarken dünya;
O gelince tekrar döndü yönüne

www.ekremsama.com