O Geldi! Şiiri - Teoman Özgün

O,bu yalan dünyaya şeref vereceği,
Ana kadar yalan-doğru iç içe,
Günah-sevap yol arkadaşı,
Fazilet mefhumu silik bir kavram,
Rezalet heva-heves pazarlarının malzemesi.
Hak ayaklar altında sürünmekte,
Kuvvet bütün azgınlığıyla her şeye hakim..
Dişli olmak bir imtiyaz.
Sözü sadece pençesi güçlü olanlar söylüyor..
Birbirini yemek marifet,
Kaba kuvveti iradenin hakkı saymak takdirlik iş..
Hak düşüncesi Kaf dağının ardında,
Adaletsizlik zayıfın,
Güçsüzün korkulu rüyası..
İffet,hakka hürmet en sefil günlerini yaşamakta..
Ne kalbe rağbet var, ne de akla itibar;
Hakaret görüyordu salim düşünce,dini duygular..
Hırsızlık marifet, haramilik yiğitlik,
Yağma-talan şecaat emaresi..
Düşünceler sefil, duygular vahşi,
Yürekler merhametsiz,
Ufuklar zifte boyanmış gibi simsiyah..
Hemen herkes bu vahşethane-i belada,
Birbirini endişe ile süzüyor..
İşte böyle bir dönemde her şeye yeten,
Muhteşem bir kalp enginliğiyle o geldi..
O geldi,bir hamlede dünyanın çehresindeki,
Yıllanmış küfleri temizledi;
Gönülleri ışık ümidiyle şahlandırdı;
Şafakların çehresinde hemen herkesi,
Bir yeni günü temaşaya çağırdı..
Gözlerdeki perdeyi kaldırdı,
Ruhlara o güne kadar görmedikleri,
Farklı şeyleri müşahede etme zevki duyurdu.
Sinelerdeki değişik hezeyanları,
Kalbi ve ruhi heyecanlara çevirdi.
O geldi ve bütün yaslı çehrelerdeki,
Kederlerin yerini en içten tebessümler aldı..
O geldi, zulmün sesi kesildi,
Mazlumun ahı dindi..
Haksızlığa "Dur! " dedi;
Mütecavizlerin haddini bildirdi,
Hakkın dilindeki zincirler çözüldü.
Gönüllerimizdeki iyiyi, güzeli,
İnsani olanı arama hissi,
Ruhlarımızdaki ebedî saadet arzusu,
Onun sinelerimizde tutuşturduğu imandandır.
Onu tanıyınca hepimiz ve her şey değişti.
Biz ebed için yaratıldığımızı anladık..
Virane gönüllerimiz birden İrem bağlarına döndü.
Kurtlar,çakallar kuyruklarını kısıp inlerine sığındı.
Çıyanlar, güvercinler arkadaş oldu.
Ve şeytani ocaklar bir bir söndü.
Derken her yerde burcu burcu mana,
Ruhun güzel kokuları duyulmaya başladı.
Ey ışığıyla karanlık dünyamızı aydınlatan nur,
Mis kokusuyla cihanları botanik çarşısına çeviren gül,
Ümit sabahlarımızı kapkaranlık hicran gecesine çevirdi.
Göz gözü görmez oldu yollar bütünüyle birbirine karıştı.