O Geldi Şiiri - İsa Yılmaz

o geldi
güneş yalnızlığın ufkunda battı bu sabah
İstanbul bir başka güneşe merhaba dedi
ruhumun karanlıkta kalan buzları eridi
ikinci bahar gibi son deminde ömrün
o geldi yağmurları sürükleyerek ardından
o geldi kan kırmızı ve mavi
kalbimin unutulmaz en büyük sahibi

o geldi
okyanus kadar uzak, okyanus kadar derin
maviliklerinde kaybolduğum
o geldi
ben gittim
uğrunu kurban olmak isterdim
oysa ölümü hiç tatmadım
bilinmez bir hediyeyi ona sunamazdım
o geldi
ben gittim
nefret etmesin diye kendinden
nefret ettirdim kendimden
o geldi
ben sustum ve gittim
damla damla ıslandım her adımda
alev alev yandım her saniye
ahhh yine de
o mutlu olsun diye
ben gittim
onu bir idam fermanı gibi
onu bir devlet sırrı gibi
onu masum bir aşk gibi
yaşattım kalbimin en saklı yerinde…

01.vııı.09