O geceydi Şiiri - Hakkı Köse

inanın;
aklımda kalan,
uyuyorken ruhum, o gece
kalbimi uyandıran
dalından yeni koparılmış
bir yasemin kokusuydu
odayı bütünüyle dolduran...

uyanıverdim bir an;
gece saat ikiydi,
soluğu bir tüy kadar hafifti...
hissedebilmek için yaşadığını
tutmak zorunda kaldım nabzını
kanı;
dallara ayrılarak bedenine
bir şehvet taşıyordu en mahrem yerlerine
inanın;
aşkla süzülmüş olarak,
geri dönüyordu kalbine...

aldırmayın nedenine
battaniye ile yaptığı savaşı
kazandığı andı;
o an,
ruhum sonsuz bir ışıkla yıkandı...
ilk o zaman gördüm karnının ipeksi tenini
on sekiz yaşın masumiyetini...

yağmurda ıslanmış bir zambak gibiydi,
kıvrılmış yatarken
insan çiçeğinin en güzeliydi
daha bir uzundu gözleri uyurken
o geceydi;
gözlerim güzelliğini okşarken,
öpmek geldi içimden
bitip gizemli vadinin
gencecik ovasının başladığı yerden...

ışıltılar oynaşırken
arasında ayva tüylerinin
ürperiverdim;
kavurucu bir çöl kasırgasıydı geçen,
ağır başlı yüreğimden
tanrım!
eser kalmamıştı
onu tanımadan önceki dinginliğimden...

uyurken;
seyretmenin inanılmaz zevkini tatmıştım,
ahlak duygusunun engellerine takılmadan
şehveti tenimin,
ruhumun şehveti karşısında savaşırken
seyretmiştim;
arzularımın isyanına kapılmadan...

düşününce sonradan;
anladım,
daha önce hiç böyle yaralanmadığımı...
fısıldadım kulağına;
boynunu koklarken,
-onu kutsallaştırdığımı-
veremeyeceklerini isteyip teninden...

hep o ruhun içinde yaşadım,
o geceden sonra,
ömrümün geri kalanında...
yanmasın diye umudu kızıl akşamların,
göndermeye çalıştım hep ışıltılı esintisini sabahların...
zevk almasını acıdan
ondan sonra öğrendim
sevdiği en güzeli olsa da insanın;
inanın,
ben böyle güzelini bir daha görmedim...