Salâ okunuyor;
Her nağmesi ayrı bir hüzne boğar yüreği,
Beden ne ki? Kırılır fikrimin kemikleri.
İnceden dalgalarla, asumânı dolanır,
Bir vakit çıkarmadan kırk ahvâle bulanır.
Salâlar okunuyor;
Beyhude geçen ömrün ta'zibinin mebdei,
Yahut bir tohumdur ki, verecek sümbülleri.
Yok yok! Bu salâ başka, bunlara benzemiyor!
Zira gökyüzümüzde kargalar süzülüyor.
Salâlar ki;
Yıkılan hissiyatı ihyâ ile mükellef,
Her çağrıda maneviyat terakkide refref,
Haykırmaktadır tarih, yaşanan zulümleri
Dökülen asil kanı, amansız ölümleri.
Salâ ile;
“Sal'a” haberi alan tanklara hücum eder,
Gayrısı hikâyedir, vatan oluyorsa heder.
Sıksam tûtiyâyı bir avuç kahpe olmaz,
Şühedâmın yerini mâsivâ dolduramaz.
Nihayet;
Düşman görsün; simalar ak mıdır kara mıdır,
Vatanımın aşk ile icmâı boşa mıdır.
Düşmanın attığı gülle kırkikindiye döner.
Bu vatan evlâdının koca bağrında söner.
22/07/2016
Cengiz DursunKayıt Tarihi : 22.7.2016 15:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!