O Gece Sen Yoktun Annem

O gece sen yoktun annem
Yıldızlar bile görünmüyordu gökyüzünde
Kapkara bir kabus hüküm sürmekteyken geceye
Hıçkırıklarla boğuldum.
Sıcak bir kucak aradım,beni koruyup kollayacak
Sımsıcacık bir kucak...
Ama o gece sen yoktun annem.

Karanlığın ortasında kalakalmış
Ve saatlerce ağlamıştım.
Ne bir teselli edenim vardı,
Ne de ağlama sus diyenim...
Sense bilinmez bir diyara
Koyup giderken beni bir başıma
Hayalin geçti gözlerimin önünden annem
Şevkat dolu bir yürektin sen benim için
Bir sevgi abidesi,bir hayat meşalesi
Olmazsa olmazımdın yani.

Ya sonra...
İşte o gece sen yoktun annem
Yokluğunun acısını hissettim yüreğimin derinliklerinde
Hiç bir merhem çare olamadı derdime
Bütün karanlıklara inat seni aradım her yerde
Fakat o gece sen yoktun annem

Unutmadım o geceyi anne unutamadım.
Sensizliğin girdabında boğulmaktan kurtulamadım.
Hayat sanki dipsiz bir kuyu,
Fakat içinde yok bir damla can suyu,
Herşey ve herkes bana kurmuş gibi pusu,
Kabuslarla bölünüyor gözlerimin uykusu.

Neredesin anneciğim nerelerde?
Sanki bir bilinmezlik ülkesinde,
Yokluğunun beni ansızın sardığı şu demde,
Girmez misin anneciğim düşlerime,
Öpüp koklamaz mısın,
Ağlamaktan bitap düşen gözlerimden,
O sımsıcacık sinene sarmaz mısın beni,
Bu ürkek bedeni,
Ninnilerle uyutmaz mısın?
Avutmaz mısın yüreyiğimi anneciğim,
Avutmaz mısın?