O Gece Şiiri - Burak Önder

O GECE

Bu gece yine uyku yok gözlerimde..
Vücudum yatakta!
Isınmaya çalışıyor, gecenin ayazında.
Ruh, dediğin vücudun ta gerçeği,
Dolunayla son tangosunda! ...

Beynim harap ve bitkin,
Kalbim yarı çalışkan, durma noktasında.
Kanım pıhtı pıhtı olmuş,
Tıkanmak üzere damarlarım.

Odamın kapısı aralanıyor, gelip-gitmeler arasında.
Önce beyazdan öte bir ışıltı,
Sonra yüzümü hafifçe okşayan bir esinti.
Belirmeye başlıyor, yavaş yavaş ve içten.
Karartıdan bozma gölge misali…

Korkuyorum!
Harfleri sildiler sanki beynimin en derin hücrelerinden,
Ne heceler geliyor aklıma,
Ne de hecelerle güçlenen kelimeler.

Yeni doğmuş bebek gibi şaşkın,
Sessiz ve ağlamaklı..
Sonra bitiyor aniden ürkütücü sessizlik..

-Hadi gel, diyor!

Hasret dediğin, ayrılıklarsa,
Mutsuzluk dediğin, tükenmelerinse,

-Bak, bitti işte, diyor!

Dışarıya bakıyorum, penceremin bir köşesinden;
Dolunay hiç olmadığı kadar,
Parıltılı ve gizli sevinçlerde..

Ayaklanıyor, vücudum!
Kalbim yine o atışlarda,
Beynim, uykusundan uyanmış,
Kanım, ince damarlarda yol almış.

-Hadi gidelim artık, diyor!
Ruhum’a şaşkın bakışlarla…

İşte, o anda unutuyorum.
İşte o anda yine sen geliyorsun,
Aklımın en ücra köşelerinden sıyrılıp,
Sanki sen çağırıyorsun…

Bir Azrail kılığında,
Beni senden,
Alıp götürüyorsun
Bir Pazar gecesi,
Kimsenin bilmediği uzaklara…

Burak Önder