O gece Şiiri - Ali Gürkaş

O gece gölgemin boyu ölümüne uzadı.
Duvarda sakallarımın çaresizliğini görmek zor değildi.
Gözyaşklarımı tuttum.
Değersiz insanlar için yere düşecek damlam yok.
Kısaldı dertlerim giderayak.
Hasretim düdüğünü gölgemin yanındaki çiviye astı.
Öldürdün içimdeki seni, o gece benimle konuşmayarak
Bunu başarmak orospuların elinden mesleğini almakla eşdeğerdir.
Ki sevmek unuttuğum eski, mevsimsiz bir düğündür.
Çaresizim, çok
Çaresizlik,gecenin zuhrettiği kaçınılmaz duvarı yumruklamaya yeter ancak
Ancak diyalektik karşımıza böyle çıkmaz.
Unutulmuş bu şehir haritalarda
En sevdiği şarkı yarıda susturulmuş.
Bizim dünya evindeki herhangi bir kalemle yazılmış ortak kaderimiz olamaz.
“Sıradan olmamalı düğün davetiyesi
Pastası böreği”
Nikah şekerin bitti yetiş.
Yoksa ölmek üzeresin ve arkandan ağlamayacak kimse
Gururun kibirinle şimdi yarışabilirse yarışsın.
Aldırış etme.
Yollar bu sürgüne uygun değil
Gidişine ancak trenler dayanabilir.
Düşünmeyi bir kez olsun ruhunla dene.
“Hergün öldürdüğün birinin arkasından yapacağın hayırın sana ne harı olabilir?” diye