O ev Şiiri - Önder Ülkegül

Kemer'den her geçişte
O ev'le konuşurum
Ben böylemiydim diyor
Viranelik ar gelmiş

Pencereler perdesiz
Balkon sensiz, çiçeksiz
Misafiri hep kuşlar
İnsan yok sesi yok

Kemer'le dertleşiyor
Kapısında kilit yok
Sizleri çok özlemiş
Seni sordu nerdedir

Fatih'e çıkıyordum
Hep ağaçlar tanıdı
Tek, tek seni sordular
Vefasız çıktı dedim

Yağ, yumurta almıştık
O dükkanı yıkmışlar
Park olmuş hep oralar
Bankta seni düşündüm

Geçmişin anıları
Canlandı belleğimde
Sigaramla dertleştim
Unut, unutanı dedi

Unutulmaz be gülüm
Unutulmaz sevilen
Dil unuttum desede
Seven gönül unutmaz