O eski zamanlar da,
Ne üzülen vardı nede ezilen.
Herkes herkesle paylaşırdı varlıklarını,
Bazen bir kase şeker, bazen bir bardak demdi.
Yardımlaşmaydı tek dertleri...
Hastasına koşardı herkes herkesin;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta