O Eller Şiiri - Emin Baydil

Düşünceler içinde kimsesiz, yapayalnız
Dertleriyle başbaşa durur bir biçare kız.
Ufacık ellerini uzatmış da yollara
Durmadan yalvarıyor, Allah'a sanırsınız.

Köşebaşlarında o, yine onlarla dolu
Sanki ona sevdalı, ağlıyor Anadolu.
Sahibini bıkmadan, yılmadan bekler gibi
Umutlar ötesine ondan, uzanmış kolu.

Her biri bir yerler kapmış, saatler öncesinden
Gönüllere iniyor sessizce bir ben, bir sen...
Kök salıyor derine, ağaçlar su ararken,
Bir yabancı düş değil, ekmek ve su beklerken! ..

Allah'ım! Bu ne güzel, ne acıklı manzara...
Çiçek açmış yaralar, yara içinde yara.
Bir duâ mı, yoksa, bir dilenci mi yalvaran
O nurlu avuçlara, neden inmiyor çare? ..

O eller ki kılıçtı, sinelere kalkandı,
Yellerle at koşturan Kafkasya'ydı, Balkan'dı.
Öyleyse şimdi neden, kıtalar saran eller,
Köşelere oturup, böyle havada kaldı? ..

O eller ki bayraktı, toprağa kan dökmeye
O eller ki vatandı, bayrağı al etmeye.
Zalime inen yumruk, mazluma doğan gündü,
O eller ki kalkardı, yalnız duâ etmeye...

Ah yavrum! Bir duâ mı, ellerinde okunan?
Allah'a mı, dudaklar arasında dokunan? ..
Hayır, Allah etmesin! Belki dilenmek için,
Ufacık avuçlara, yoksa para mı konan? ! ..