O Eller Şiiri - Hacer Esma Yüksel

Hayatının amacı tozlu ellerindeydi...

Onlarla keşfetmişti şu kahreden dünyayı
Onlarla anlamıştı hep arkada kalmayı
Artsa da giderek kirliliği ellerinin
Onlarla bir saymıştı devran için yanmayı

Hoyrat kalmış bakışı acıyorken içinde
Doğrultan birşey olur sevinirdi o eller
Hani parıltıdır ya zift karası gecede
Hani deryada ufacık bir damla derler

İsyan ancak uçlara kaydıkça o gelirdi
Bir damla gözyaşıyla koca bir dağ erirdi
Aksamayan bir çarkta tozlandıkça o eller
Onun içi kavrulan bir alemde serindi

Ara sıra bakışı kayardı o pis ellere
Birşey görmek isterdi dair farklı yerlere
Sıkışmış kalmış ümit sarınca semaları
Bazen öyle olurdu yüz sürerdi yerlere

Bir gün yıkandı eller hiç kirlilik kalmadı
Yansıyan parlak ziya yüzünde ışıldadı
Pişmanlık buhran olup çökünce tepesine
Aradı yıllar yılı bir daha bulamadı

Hayatının amacı tozlu ellerindeydi
O eller ki o ruha yıllarca hayat verdi
Değişim ani oldu bir şimşek kanadında
Ne zaman o ellere kararmış bir kalp değdi